maandag 2 mei 2016

Hiken

Afgelopen weekend hebben we gehiked door Wongonyi Mountains. Vol goede moed werden we aan de voet van de berg afgezet en begonnen we onze hike met onze gids Isaiah. Maar na een paar minuten bleek toch al snel dat het iets zwaarder was dan we hadden verwacht....

Bergopwaarts, een brandend zonnetje en een volle rugtas. De zweetplekken waren niet te vermijden en omdat iedereen ze had ook niet belangrijk :-)
We gingen door shortcuts en smalle paadjes, met de felle zon in onze rug. Na 3 uur en 10 kilometer verder kwamen we eindelijk aan bij ons verblijf.


En wat een uitzicht! Het was dan wel zwaar maar het was de moeite waard. Na een kleine rondleiding door het dorpje en wat inkopen gingen we relaxed ons voorbereiden op de volgende dag....

De volgende dag ging echter wat minder soepel! Zes uur hike was al eens gezegd. Toch gingen we met volle moed ons avontuur beginnen. Oeps, het was toch wel erg zwaar!! 
´Hoe lang zijn we al bezig?´
´Is het al tijd voor een pauze?´
`Ik heb écht honger!´, waren uitspraken die met regelmaat voorbij kwamen. Na een hele afdaling door de rotsen kwamen we dan eindelijk bij een frisse stroom. Iedereen goot het frisse water over zich heen en genoot van de afkoeling. Helaas, we moesten al snel weer verder!


Nu gingen we richting de grot. Iedereen was uitgeput, hier en daar waren wat scheldwoorden en een diepe zucht. Bij elke misstap hoorde je ´Ik had wel dood kunnen zijn...!´ Ja, dat heb je met een groep meiden, he? Af en toe een beetje dramatisch.....
Toen waren we eindelijk bij de grot, lunchtime! Toen kregen we ook te horen dat we eindelijk op de helft waren..... wat dus ook betekende dat we nog een heel stuk moesten, oh jee.....


Toen gingen we bergopwaarts. ´Nog een klein stukje klimmen, dan wat omhoog in de ´jungle´en dan gaan we dalen!´. H´m, die inschatting duurde toch wat langer dan verwacht. Krassen op de benen waren inmiddels al gewoon, we hadden ons erbij neergelegd dat we moe waren en zouden blijven en gingen maar gewoon door! 

´Meneer, hoe lang nog...?´vroeg iemand.
´Nog twee en een half uur!´ - een diepe zucht....
Na drie kwartier: ´Meneer, hoe lang nog?´
Het antwoord was natuurlijk ´Ik denk nog twee en een half uur....! ´
Nóg een diepere zucht..

Maar uiteindelijk kwamen we toch op de weg richting ons verblijf. Blaren, zweet en zere voeten - maar we hadden het allemaal gedaan! Meer dan 20 kilometer in iets meer dan 8 uur. Een lekker flesje Fanta of Cola ging er natuurlijk wel in. Wat waren wij blij dat we in het verblijf terug waren!


De avond was helder, dus hebben we sterren gekeken en zijn naar bed gegaan. We sliepen in elk geval erg lekker!


Vanmorgen moesten we weer terug, 10 kilometer naar beneden. Ons gemopper was een stuk minder en het was ook veel minder zwaar. Wij blij dat we weer naar ons hotelletje mochten en na 3 dagen een heerlijke douche konden nemen. Het was een geweldig avontuur!





Wordt vervolgd, Miriam




Geen opmerkingen:

Een reactie posten