Laatste loodjes

Twee en een halve week, wat ging het toch snel! Natuurlijk missen we jullie heel erg, maar ik denk dat iedereen van ons er eigenlijk nog wel een weekje aan wil plakken....

Woensdag hebben we voor de laatste keer aan de klaslokalen gewerkt. Bij het lerarengebouw zit het dak er al op, de drie andere lokalen zijn ook bijna af. Wat een prestatie!
's Middags hebben we de meisjesschool bezocht. Tja, wat kan ik zeggen? Jezelf voorstellen in het Engels voor 300 Keniaanse meisjes is toch wel heel spannend :-) Het was in het begin wat ongemakkelijk, maar al snel kwamen ze naar ons toe. Voor we het wisten zaten er allemaal meisjes aan onze bruine en blonde plukken! Ja, dat vonden ze wel interessant :-)
We hebben met ze gekletst, foto's gemaakt, gevoetbald, een rondleiding gekregen etcetera. Heel gaaf om alles te zien. Allemaal hadden ze een uniform aan en gingen ze graag naar school.

Donderdagochtend was ons laatste tripje naar de tuin. De mais die op eerdere foto's amper te herkennen was staat nu al superhoog. De meloenen die we eind vorige week hadden geplant zijn ook al opgekomen, zo gaaf om te zien.

's Middags was het tijd voor afscheid in de kerk. Natuurlijk een speech van onze leraren, van Pastor Charles en vele anderen die meewerkten en er was zelfs een speech van ons. We zongen met onze groep voor de mensen het Onze Vader in het Nederlands wat ze erg konden waarderen. Zij zonden ook nog een afscheidsliedje en na de overdracht van de gift hebben we samen gezongen, gedanst, gekletst, theegedronken en genoten. Een hele geslaagde afsluiting dus!

Maar moeilijk is het wel hoor....ik denk dat we het allemaal wel gaan missen. Voi en de mensen die er wonen, de bergen, de kinderen, de gezelligheid en gastvrijheid, het eten, het weer natuurlijk en de heerlijke sfeer die er was. Wat hebben wij genoten, een gezellige meidengroep in Voi - een geweldig avontuur!

Gisterenavond was het nog inpakken, nog snel de laatste dingen regelen, spullen sorteren en weggooien. We hebben tot laat bij elkaar op de kamer gezeten, sommigen zijn zelfs met z'n vieren in een tweepersoonsbed in slaap gevallen (en er 's nachts weer uit gevallen natuurlijk!). We hebben gekletst, gegeten en genoten van onze laatste avond in Voi.
Helaas, het is nu 10.20 uur en we gaan om 11 uur echt vertrekken. Eerst naar Kilimajaro reizen en vanaf daar terug naar ons kikkerlandje vliegen.

We zien jullie snel. Wij hebben er erg van genoten, jullie konden hopelijk ook meegenieten. Bedankt voor alle steun, donaties en hulp, het heeft ons veel geholpen.

Hakuna Matata!

Miriam

Vrolijke gezichten

Vanmiddag zijn we naareen weeshuis geweest met de hele groep. Iedereen had cadeautjes en schoolspullen verzameld en daar gingen we. Natuurlijk hadden we maar één auto tot onze beschikking, dus eerst de ene helft van de groep en daarna pas de andere.

Altijd een leuke ervaring, met z'n zessen op de achterbank (drie op de zitplaatsen en 3 op schoot) en twee van voren - of met 5 op de achterbank en drie van voor (dus ieder een halve stoel van voor en een erop). Je kan je wel voorstellen : het is nogal krapjes en knus en eh..... zweterig ! Maar na twee weken zijn we dat al gewend, dus al snel hoor je iemand wel roepen: "Hé, kom jij dan bij mij op schoot?"

Toen het eerste deel van onze groep bij het weeshuis was moesten we even wachten op de andere helft, dat was een beetje ongemakkelijk natuurlijk. Maar Marieke kwam met het idee om de strandbal op te blazen en te gaan overgooien. Een beetje twijfelend gingen we naar buiten maar al snel hadden de kinderen een lach op hun gezicht. Het ijs was gebroken en het was super gezellig!

Toen de anderen ook gearriveerd waren deden we een voorstel-rondje. Eerst waren de Keniaanse kinderen aan de beurt. Hun naam, keeftijd, klas en wat ze wilden worden later. Dokter, politieagent(e) en lerrar of lerares waren beroepen die met regemaat terugkwamen. Na het rondje lieten we zien wat we allemaal aan spulletjes hadden meegenomen, een heleboel. T-shirts, schriften, frisbees, stiften en nog veel meer was over twee tafels verspreid.

\

Allemaal heel leuk maar al snel gingen we weer naar buiten om te spelen. En wat was het heerlijk om die kinderen te zien lachen!

's Avonds na het eten gingen we nog even in de kerk kijken. Al snel kwamen we er achter dat ze "Lord, I lift Your name on high" aan het zingen waren. Voor de meesten bekend als "Heer, ik prijs Uw grote naam", een opwekkingslied. Het was heel leuk om dat te horen, toch ook weer een herinnering aan thuis. Een hele mooie afsluiter van de dag!

Groeten, Miriam

Hiken

Afgelopen weekend hebben we gehiked door Wongonyi Mountains. Vol goede moed werden we aan de voet van de berg afgezet en begonnen we onze hike met onze gids Isaiah. Maar na een paar minuten bleek toch al snel dat het iets zwaarder was dan we hadden verwacht....

Bergopwaarts, een brandend zonnetje en een volle rugtas. De zweetplekken waren niet te vermijden en omdat iedereen ze had ook niet belangrijk :-)
We gingen door shortcuts en smalle paadjes, met de felle zon in onze rug. Na 3 uur en 10 kilometer verder kwamen we eindelijk aan bij ons verblijf.

En wat een uitzicht! Het was dan wel zwaar maar het was de moeite waard. Na een kleine rondleiding door het dorpje en wat inkopen gingen we relaxed ons voorbereiden op de volgende dag....

De volgende dag ging echter wat minder soepel! Zes uur hike was al eens gezegd. Toch gingen we met volle moed ons avontuur beginnen. Oeps, het was toch wel erg zwaar!! 

´Hoe lang zijn we al bezig?´

´Is het al tijd voor een pauze?´

`Ik heb écht honger!´, waren uitspraken die met regelmaat voorbij kwamen. Na een hele afdaling door de rotsen kwamen we dan eindelijk bij een frisse stroom. Iedereen goot het frisse water over zich heen en genoot van de afkoeling. Helaas, we moesten al snel weer verder!

Nu gingen we richting de grot. Iedereen was uitgeput, hier en daar waren wat scheldwoorden en een diepe zucht. Bij elke misstap hoorde je ´Ik had wel dood kunnen zijn...!´ Ja, dat heb je met een groep meiden, he? Af en toe een beetje dramatisch.....

Toen waren we eindelijk bij de grot, lunchtime! Toen kregen we ook te horen dat we eindelijk op de helft waren..... wat dus ook betekende dat we nog een heel stuk moesten, oh jee.....

Toen gingen we bergopwaarts. ´Nog een klein stukje klimmen, dan wat omhoog in de ´jungle´en dan gaan we dalen!´. H´m, die inschatting duurde toch wat langer dan verwacht. Krassen op de benen waren inmiddels al gewoon, we hadden ons erbij neergelegd dat we moe waren en zouden blijven en gingen maar gewoon door! 

´Meneer, hoe lang nog...?´vroeg iemand.

´Nog twee en een half uur!´ - een diepe zucht....

Na drie kwartier: ´Meneer, hoe lang nog?´

Het antwoord was natuurlijk ´Ik denk nog twee en een half uur....! ´

Nóg een diepere zucht..

Maar uiteindelijk kwamen we toch op de weg richting ons verblijf. Blaren, zweet en zere voeten - maar we hadden het allemaal gedaan! Meer dan 20 kilometer in iets meer dan 8 uur. Een lekker flesje Fanta of Cola ging er natuurlijk wel in. Wat waren wij blij dat we in het verblijf terug waren!

De avond was helder, dus hebben we sterren gekeken en zijn naar bed gegaan. We sliepen in elk geval erg lekker!

Vanmorgen moesten we weer terug, 10 kilometer naar beneden. Ons gemopper was een stuk minder en het was ook veel minder zwaar. Wij blij dat we weer naar ons hotelletje mochten en na 3 dagen een heerlijke douche konden nemen. Het was een geweldig avontuur!

Wordt vervolgd, Miriam

Masai

Afgelopen donderdag- en vrijdagmiddag zijn we naar de Masai-krijgers geweest. Een bijzondere ervaring! Het dorpje lag tussen een autoweg en een treinspoor. De huisjes, die heel laag waren ,waren apart om te zien. Gemaakt van hout en koeienpoep maar blijkbaar wel stevig. We werden door het dorp geleid en we mochten meekijken met hun gebruiken. Zo hebben we gedanst en een vuurtje gemaakt. Het was heel bijzonder om dat te zien en ik denk dat we nu allemaal wel kunnen zeggen dat we ons stenen huis in Nederland erg waarderen!

Gastgezinnen en Safari

Deze week gingen we weer verder met werken, we gingen verder met onze klaslokaaltjes en in de tuin. We komen al aardig ver en het ziet er al goed uit!
Op maandag- en dinsdagmiddag gingen we naar gastgezinnen. Dat was voor iedereen een andere ervaring, sommigen hebben door Voi gelopen, anderen hebben gegeten en familie ontmoet en een paar mochten een kleine berg op hiken en konden over Tsavo East kijken! Voor iedereen een bijzondere ervaring, dat kan ik in ieder geval wel vertellen.

Woensdag was een bijzondere dag want we gingen op safari! Om 6 uur zouden we vertrekken, dus je raadt het al: om 5 uur de wekker natuurlijk....en iedereen met slaperige kopjes in de auto. Maar wat was die auto leuk! Het dak kon omhoog waardoor je goed om je heen kon kijken. We reden naar Tsavo East National Park met zonsopgang en kwamen al snel iets bijzonders tegen bij de ingang van het park. Een grote olifant kwam voorbij lopen, dat was natuurlijk een geweldige start van onze dag!

We hebben olifanten, thompson gazelles, impala's, wrattenzwijnen, zebra's, giraffen, hartenbeesten, een buffel, vervet aapjes, dikdiks (hele kleine antilopes van 50 cm), nijlpaarden, krokodillen, waterbokken, bavianen, hagedissen, salamanders, struisvogels, een arend, secretarisvogels gezien..... en dan hebben we nog niet alle soorten vogels en reptielen genoemd!

's Middags kwamen we bij de safari-lodge aan en gingen we lunchen. Wat een luxe! We hadden een zwembad met uitzicht over het park en we hebben er ontzettend van genoten. Toen het om 4 uur wat afkoelde hebben we nog 2 uur gereden. Helaas hebben we geen katachtigen gespot maar al die andere dieren maken dat wel goed. Aan het eind van deze safari hebben we nog gekeken naar souvenirs in een grote schuur. Onze dag was zeker geslaagd!

En nu weer aan het werk, wordt vervolgd....

Onder de Keniaanse zon...

Hallo Ouders, vrienden, sponsoren en alle andere lieve lezers,

Sorry dat jullie lang niets van ons hoorden, maar hier is dan eindelijk bericht! Dit is onze vierde dag in Kenia en we genieten er met volle teugen van.

De eerste dag deden we rustig aan, we kwamen in de middag bij ons hotel in Voi en mochten lunchen in het kerkje van Pastor Charles. Toen we naar het kerkje liezen werden we warm ontvangen door zowel de Keniaanse zon als ook de Keniaanse kinderen. Ze renden zo onze armen in en knuffelden ons helemaal plat, superlief natuurlijk! Wat ze natuurlijk ook heel leuk vonden waren onze zonnebrillen, mobieltjes en camera's.

 De tweede dag werd de groep opgesplitst. De ene groep ging aan het tuinproject werken, de andere groep aan het schooltje. We hebben onkruid gewied en de muren voor de school gemetseld. Soms zwaar werk en je moet vooral niet vergeten goed te drinken maar het was wel ontzettend leuk om te doen.

Dag drie werden de groepjes omgewisseld en zijn we 's middags het centrim van Voi ingegaan. Een interessante ervaring, zeg dat wel....
's Avonds zijn we met z'n allen in het zaaltje op de 4e verdieping gaan zitten en hebben we spelletjes gespeeld en gekletst. De groep is supergezellig en we kunnen allemaal goed met elkaar overweg!

Vandaag, dag 5, zijn we naar de kerkdienst gegaan. Een ontzettend leuke ervaring (voor mij). De mensen prijzen met volle overtuiging en passie en het is heerlijk om te zien en mee te maken. We mochten allemaal naar voren komen en iets zeggen tegen de mensen wat spannend maar ook heel leuk was. Een deel van de groep ging mee naar de kinderdienst, een paar bleven bij de gewone dienst. De kerkdienst was ontzettend mooi, inspirerend en voor passie. Echt genieten dus!

Vanmiddag gaan we nog zwemmen, ook heel gezellig. Dus hou het blog in de gaten, bericht volgt snel!

Liefs, Miriam

Gearriveerd!

Bij gebrek aan een goede internet-verbinding (en waarschijnlijk ook aan tijd) mag ik het eerste blogberichtje schrijven over de aankomst van de Kenia-groep. Ik maak gebruik van de foto's die Miriam opstuurde van haar mobieltje.

 Tekst en uitleg zal later wel volgen!

De reis is prima verlopen. "Mam, blog je even dat de reis leuk, goed en gezellig was" :-)

Vanmorgen is de groep vertrokken van Moshi, Tanzania naar Voi, Kenia. Wifi, electriciteit en water blijken geen vanzelfsprekenheid te zijn. Maar vanmorgen deed de Wifi het toch even, en kreeg ik de laatste foto's. Tot nader bericht!

Jeanet (moeder van Miriam)